Alén do motivo de consulta.

Resumo

Título: Alén do motivo de consulta.

• Ámbito do caso 1: Atención Primaria.
• Motivos de consulta: Lesión dermatolóxica.
• Historia clínica:

-Antecedentes persoais:  NAMC. HTA. Hipotiroidismo. Artrose.

-Situación funcional: IABVD. Vive no medio rural.

-Anamnese: Muller de 88 anos que acode á consulta pola aparición dunha lesión dermatolóxica na espalda (comedón).

-EF: TA na consulta 137/72  FC: 32  SatO2: 95%. COC. Bo estado xeral. AC: bradicárdica, sen sopros. AP: mvc. MMII: sen edema. NRL: ben.

-Probas complementarias: 

ECG:  bloqueo AV completo, a 32lpm.

• Xuízo clínico: Bloqueo AV completo.
• Tratamento: marcapasos.                                                               

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

• Ámbito do caso 2: Atención Primaria.
• Motivos de consulta: Informe médico para psicotécnico.
• Historia clínica:

-Antecedentes persoais:  Alerxia a nolotil. DM2 e dislipidemia.

-Situación funcional: IABVD.

-Anamnese: Varón de 73 anos que acode  debido á necesidade dun informe médico para o seu psicotécnico.  Durante a consulta, atopamos ao paciente algo fatigado pero na anamnese el nega disnea ou calquer outro síntoma. Comenta “ estou perfectamente, só veño polo papel ese”

-EF: TA na consulta 150/87  FC: 140 SatO2: 95%. Consciente, orientado e colaborador. Bo estado xeral. AC: taquicárdico, sen sopros. AP: mvc. MMII: sen edema. NRL: sen signos de focalidade.

-Probas complementarias: 

ECG: taquicardia regular, de QRS estreito, a 150lpm, sen outras alteracións.

• Xuízo clínico: TRIN.
• Tratamento: Adenosina IV

Conclusión: Os anteriores casos, dúas situacións infrecuentes pero perfectamente compatibles coa realidade da  consulta de cada día,  pretenden poñer de manifesto a importancia da abordaxe integral dos pacientes.

O papel do médico de familia non se pode limitar a tratar ao paciente por aparellos ou sistemas, senón que debe abordalo na súa totalidade.  Frecuentemente, isto implica ter un papel proactivo, no que o médico debe ir alén do motivo de consulta polo que acode o paciente, para intentar afinar o diagnóstico ou para coñecer realmente as súas preocupacións.